Κέντρο Επεμβατικής Αντιμετώπισης Εγκεφαλικών Επεισοδίων: Επεμβάσεις που σώζουν από την αναπηρία

Πριν από λίγες εβδομάδες μια 48χρονη γυναίκα υπέστη βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Παρέλυσε όλη η δεξιά πλευρά της, δεν μπορούσε να μιλήσει και αδυνατούσε να αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω της. Σήμερα η ίδια γυναίκα δεν αντιμετωπίζει κανένα νευρολογικό πρόβλημα, καμία αναπηρία και χαίρεται τη ζωή της με την οικογένειά της. Αυτή είναι μόνο μία από τις 65 περιπτώσεις των ασθενών που «χτυπήθηκαν» από εγκεφαλικό και κατάφεραν να ζήσουν και να βιώνουν σήμερα μια φυσιολογική ζωή χάρη στην Θρομβοεκτομή και άλλες εξειδικευμένες επεμβατικές πράξεις που εφαρμόζουν οι γιατροί του  πρώτο πρωτοποριακού Κέντρου Επεμβατικής Αντιμετώπισης Εγκεφαλικών Επεισοδίων που λειτουργεί τον τελευταίο χρόνο στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αρεταίειο. Τα επιτεύγματα αυτού του Κέντρου που κάλυψε ένα μεγάλο κενό στην νοσοκομειακή φροντίδα αυτών των ασθενών παρουσιάστηκαν την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου στο Αμφιθέατρο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αρεταίειου.

Το Κέντρο

Για τη λειτουργία του  Κέντρου Επεμβατικής Αντιμετώπισης Εγκεφαλικών Επεισοδίων ένωσαν τις δυνάμεις τους  και συνεργάζονται τρία πανεπιστημιακά Νοσοκομεία:  Το Αιγινήτειο, Το Αρεταίειο και το Αλεξάνδρα.
Στον  πρώτο χρόνο λειτουργίας του:
– Πραγματοποίησε περισσότερες από  100 ημέρες εφημερίας.
-Διενήργησε περίπου 65 επεμβατικές πράξεις, όπως είναι θρομβεκτομές στην οξεία φάση του εγκεφαλικού επεισοδίου ή επεμβάσεις αποκατάστασης καρωτιδικών στενώσεων.
-Το επιστημονικό προσωπικό του κέντρου αξιολόγησε δεκάδες ασθενείς που μεταφέρθηκαν για  θεραπεία.
– Έως τώρα έχει εφαρμοστεί ειδικό πρωτόκολλο απεικόνισης του εγκέφαλου και των εγκεφαλικών αγγείων σε περισσότερους από 400 ασθενείς.
Για να αντιληφθούμε την σπουδαιότητα του συγκεκριμένου Κέντρου και τις αυξημένες ανάγκες που καλύπτει αρκεί να γνωρίζουμε ότι στη χώρα μας ότι σχεδόν  35.000 Έλληνες παθαίνουν εγκεφαλικό ετησίως εκ των οποίων σύμφωνα με τους επιστήμονες εκτιμάται ότι περίπου το 40% χάνει τη ζωή του και ένας στους τρείς παραμένει με σοβαρή αναπηρία και χρειάζεται συνεχή υποστήριξη με μεγάλο ψυχολογικό αλλά και οικονομικό κόστος τόσο για τους ίδιους και την οικογένεια τους όσο και για το σύστημα υγείας (συχνές νοσηλείες, φυσιοθεραπείας κλπ) αλλά και την οικονομία (επιδόματα αναπηρίας).

Εξειδικευμένες θεραπείες
Σύμφωνα με τους ειδικούς η Ελλάδα έχει  υψηλά ποσοστά αναπηρίας στη Δυτική Ευρώπη, εξαιτίας της έλλειψης οργανωμένων κέντρων για την αντιμετώπιση εγκεφαλικών επεισοδίων. Πλέον η λειτουργία του  κέντρου εκτιμάται ότι συμβάλλει στην αντιμετώπιση των οξέων ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων με επεμβατικές θεραπείες επαναιμάτωσης όπως είναι:
–  η  θρομβόλυση
–  και της μηχανικής θρομβεκτομής.
Στην  παρουσίαση μάλιστα τονίστηκε ο ρόλος της θρομβεκτομής, που έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα όταν εφαρμοστεί το συντομότερο δυνατό νωρίτερα, εντός των πρώτων ωρών μετά την έναρξη των συμπτωμάτων.
Πρόκειται για απομάκρυνση του θρόμβου αίματος που έχει αποφράξει ένα αγγείο στον εγκέφαλο. Προσδοκία είναι να αποκατασταθεί η  φυσιολογική ροή του αίματος στον εγκέφαλο και μειώνει σημαντικά τη βλάβη στον ιστό του εγκεφάλου, που σε διαφορετική περίπτωση θα προκαλούσε μακροχρόνιες, συχνά σοβαρές, βλάβες στις σωματικές και ψυχικές λειτουργίες του ασθενούς.
Η περίπτωση της 48χρονης
Ενδεικτική ήταν η μαρτυρία 48χρονης ασθενούς, η οποία πριν μερικές εβδομάδες υπέστη βαρύ εγκεφαλικό. Με συμπτώματα την ξαφνική αδυναμία της δεξιάς πλευράς του σώματός της και τη πλήρη διαταραχή στην έκφραση και στην κατανόηση του λόγου μεταφέρθηκε άμεσα από στο Τζάνειο νοσοκομείο και από εκεί διακομίστηκε στο Κέντρο Εγκεφαλικών στα νοσοκομεία Αιγινήτειο και Αρεταίειο.
Η έμπειρη διεπιστημονική ομάδα αντιμετώπισης εγκεφαλικών των πανεπιστημιακών νοσοκομείων διενήργησε το κατάλληλο διαγνωστικό και θεραπευτικό πρωτόκολλο με τη διενέργεια θρομβεκτομής και μηχανική διάνοιξη της αρτηρίας μέσω αφαίρεσης του θρόμβου.
Η ασθενής είχε άμεση βελτίωση των συμπτωμάτων της. Πλέον η 48χρονη δεν αντιμετωπίζει νευρολογικό έλλειμμα από την περιπέτεια της υγείας της.
Σε περίπτωση που η επέμβαση δεν είχε γίνει, το πιθανότερο είναι πως η 48χρονη ασθενής θα είχε σοβαρή αναπηρία για το υπόλοιπο της ζωής της.