Εκατοντάδες ακρωτηριασμένοι και ανάπηροι στην Ελλάδα  από πολεμικά τραύματα

0
516

Ιδιαίτερα βαρύ τίμημα πληρώνει η Ελλάδα στον παραγωγικό πληθυσμό της, από τραύματα πολεμικού τύπου, παρά το γεγονός ότι είμαστε σε περίοδο ειρήνης! Ο πρόσφατος βαρύτατος τραυματισμός του 31χρονου αστυνομικού, που χαροπαλεύει στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου της Νίκαιας για 9η ημέρα, είναι το πλέον ενδεικτικό παράδειγμα της σκληρής  πραγματικότητας, που βιώνουμε στη χώρα μας, καθώς βαρύτατα εγκλήματα είναι πρώτα θέματα, όλο και πιο συχνά, στο αστυνομικό δελτίο ειδήσεων.

«Δυστυχώς τα πολεμικού τύπου τραύματα, όπως πυροβολισμοί με κυνηγητικά ή πυροβόλα όπλα καθώς και οι τραυματισμοί από εκρήξεις και φωτοβολίδες στη χώρα μας είναι συχνό φαινόμενο, παρότι δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο. Αυτό έχει βαρύ τίμημα  σε ανθρώπινο παραγωγικό δυναμικό, αφού έχουμε εκατοντάδες  ακρωτηριασμούς και μόνιμες αναπηρίες».

Τα παραπάνω τόνισε ο Μικροχειρουργός Ορθοπαιδικός Ιωάννης Ιγνατιάδης, Διευθυντής του τμήματος Μικροχειρουργικής Άκρων Ιατρικού Ψυχικού, μιλώντας στις 24 Νοεμβρίου στο 28o κοινό συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Χεριού και Ελληνικής Επανορθωτικής Χειρουργικής  για το πολεμικό τραύμα.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο κύριος Ιγνατιάδης είναι συχνοί οι τραυματισμοί από:

Κυνηγητικά όπλα.

Εγκληματικές πράξεις και εγκλήματα αστικού τύπου (όπλα πόλης) σε απόπειρες ληστειών, διενέξεις ξεκαθαρίσματα λογαριασμών.

Τρομοκρατικές πράξεις.

Τραυματισμοί από εκρήξεις βεγγαλικών, φωτοβολίδες «σαΐτες»,

Δυναμίτη ή βόμβες σε εορτασμούς Πάσχα, σε πανηγύρια, στο ψάρεμα.

Οι πιο επικίνδυνοι τραυματισμοί

 Οι πιο σοβαροί τραυματισμοί, σύμφωνα με τον κ. Ιγνατιάδη, θεωρούνται αυτοί που συμβαίνουν με εκρηκτικά όλων των ειδών έχοντας ως αποτέλεσμα εκτός από θανάτους ή ρήξεις εσωτερικών οργάνων, ακρωτηριασμούς ή ημιακρωτηριασμούς άκρων οι οποίοι συνήθως στο 75% δεν επιδέχονται συγκολλήσεων παρά μόνο κάλυψη των οστών και τενόντων με δερματικούς κρημνούς.

«Ενίοτε μόνο επιτυγχάνουν δευτερογενείς επανορθωτικές επεμβάσεις με μεταφορές ιστών ή δακτύλων και σπανιότατα επιχειρούνται με πιθανότητες επιτυχίας συγκολλήσεις μελών».

Στη δεύτερη θέση από πλευράς βαρύτητας και επικινδυνότητας έρχονται οι τραυματισμοί από κυνηγητικά όπλα όπου ναι μεν, ενίοτε επισυμβαίνουν ακρωτηριασμοί αλλά όχι συχνά όπως στην ομάδα τραυματιών με εκρηκτικά. Οι πιθανότητες επιτυχίας χειρουργείων με συγκολλήσεις ή μεταφορές ιστών είναι κατά 50% μεγαλύτερες από ότι τα τραύματα με εκρηκτικά.

Οι πλέον σχετικά ελαφρείς τραυματισμοί είναι αυτοί με αστικού τύπου πυροβόλα όπλα (πιστόλια 9 χιλιοστών, 22 χιλιοστών, uzi) τα οποία ενίοτε μπορεί να μη χρειαστούν καν χειρουργείο, ιδίως τα διαμπερή. Επίσης τα χειρουργεία επανόρθωσης έχουν πιο πολλές πιθανότητες επιτυχίας απ’ ότι στις προηγούμενες ομάδες.

Η αντιμετώπιση

 «Η αντιμετώπιση του πολεμικού τραύματος είναι πολύ δύσκολη και χρονοβόρα. Πραγματοποιείται σε διάφορες φάσεις ανάλογα της βαρύτητάς του, απαιτεί ιδιαίτερη εξειδίκευση και εμπειρία και γίνεται από ομάδες Ορθοπαιδικών Μικροχειρουργών ή Ορθοπαιδικών και Πλαστικών Χειρουργών», όπως αναφέρει ο κύριος Ιγνατιάδης.

Στην πρώτη φάση, γίνεται η επείγουσα αγωγή και χειρουργική (διασωστική) ενίοτε νοσηλεία σε εντατικές ή μονάδες εγκαυμάτων και κατόπιν η δεύτερη, αυτή της χειρουργικής επανόρθωσης.

Συχνά ακολουθούν και τρίτη ή τέταρτη φάση επανορθωτικών πλαστικών αποκαταστάσεων.  Δυστυχώς όμως το κόστος είναι πολύ μεγάλο τόσο στην απώλεια παραγωγικού δυναμικού, όσο και στην οικονομική αιμορραγία των ασφαλιστών ταμείων.