Χρόνιος βήχας: Πού οφείλεται και πώς αντιμετωπίζεται

Συνήθως ο χρόνιος βήχας παραπέμπει σε λοιμώξεις του πνεύμονα όπως η βρογχίτιδα ή ακόμα και στον καρκίνο εάν μάλιστα πρόκειται για καπνιστή. Ωστόσο οι αιτίες μπορεί να πηγάζουν σε παθήσεις της μύτης ή ακόμα και στην καρδιά. Για το λόγο αυτό εάν ο βήχα επιμένει πάνω από δυο μήνες καλό είναι να πάρετε τη γνώμη του ειδικού για έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία που θα μπορεί να αποτρέψει μια σοβαρή περιπέτεια υγείας.

Ο χρόνιος βήχας αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα καθώς υπολογίζεται ότι εμφανίζεται στο 5-10% των ενηλίκων και είναι πιο συχνός σε άτομα άνω των 60 ετών, κυρίως σε γυναίκες. Eχει σοβαρές επιπτώσεις τόσο στον ίδιο τον ασθενή ενώ σε συνδυασμό με το άγχος για κάποιο υποκείμενο σοβαρό νόσημα μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνική απομόνωση και εμφάνιση κατάθλιψης.

«Τον βήχα, με βάση τη διάρκειά του τον χωρίζουμε σε οξύ, όταν διαρκεί από λίγα λεπτά έως λίγες ημέρες (πχ εισρόφηση τροφής, οξείες λοιμώξεις) και σε χρόνιο βήχα όταν διαρκεί πάνω από 8 εβδομάδες στους ενήλικες και πάνω από 4 εβδομάδες στα παιδιά» επισημαίνει ο κ. Δημήτριος Βάσσος Πνευμονολόγος – Φυματιολόγος,
Επιστημονικός Συνεργάτης Metropolitan General.

Aίτια χρόνιου βήχα

Ο χρόνιος βήχας προκαλείται από πολλές καταστάσεις όπως:

• Χρήση καπνού
• Χρόνια βρογχίτιδα που προκαλεί το κάπνισμα
• Αδιάγνωστο ή αρρύθμιστο βρογχικό άσθμα
• Χρόνιες λοιμώξεις όπως η φυματίωση και η μυκητίαση
• Βρογχεκτασίες που δημιουργούνται από επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις του αναπνευστικού
• Διάμεσα νοσήματα του αναπνευστικού όπως η πνευμονική ίνωση και η σαρκοείδωση
• Καρκίνο του πνεύμονα που τον σκεφτόμαστε κυρίως αν έχουμε αλλαγή στα χαρακτηριστικά του χρόνιου βήχα σε καπνιστές

Ο βήχας όμως μπορεί να οφείλεται και σε παθήσεις που δεν εντοπίζονται στους πνεύμονες. Από τις πιο συχνές είναι:

• Οι παθήσεις της μύτης, των ιγμορείων (αλλεργική ρινίτιδα, οπισθορρινική καταρροή), του φάρυγγα και του λάρυγγα
• Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και η εισρόφηση περιεχομένου του στομάχου
• Οι παθήσεις του υπεζωκότα, όπως η πλευρίτιδα, μπορεί να ερεθίσουν τα νεύρα που βρίσκονται στον υπεζωκότα και να προκαλέσουν βήχα
• Επίσης οι παθήσεις της καρδιάς, όπως η καρδιακή ανεπάρκεια, κατά την οποία ο ασθενής εμφανίζει βήχα κατά την κατάκλιση και τον αναγκάζει να σηκωθεί σε καθιστή θέση
• Ενίοτε ο βήχας μπορεί να οφείλεται και σε φάρμακα που ο ασθενής λαμβάνει για άλλο λόγο, όπως κάποια φάρμακα για την αντιμετώπιση της αρτηριακής υπέρτασης. Εμφανίζεται σε ένα 15% περίπου αυτών των ασθενών και είναι ξηρός και επίμονος κυρίως κατά τις νυχτερινές ώρες
• Τέλος σε μια ομάδα ασθενών τα αίτια του βήχα θεωρούνται ψυχογενή

Διαγνωστική προσέγγιση

Το ιστορικό, η κλινική εξέταση και η ακτινογραφία θώρακος είναι βασικά στη διερεύνηση του χρόνιου βήχα. Ένα καλό ιστορικό θα οδηγήσει συνήθως προς τη σωστή κατεύθυνση για τη διερεύνηση της αιτίας που τον προκαλεί.

«Σημεία που μας ενδιαφέρουν είναι ο χρόνος εμφάνισης του βήχα, αν επηρεάζεται από τις εποχές του έτους, αν υπάρχει κάτι που τον προκαλεί ή τον ανακουφίζει, αν ο ασθενής καπνίζει ή εργάζεται σε χώρους με ερεθιστικούς καπνούς σκόνες ή χημικά, εάν πνίγεται κατά την κατάποση, εάν βήχει κατά τη διάρκεια της νύχτας, αν ο βήχας υποχωρεί στην καθιστή ή όρθια θέση και αν υπάρχουν φλέματα, τι ποσότητας και ποιότητας» εξηγεί ο γιατρός.

Επιπροσθέτως η ακτινογραφία θώρακος βοηθά να αποκλειστούν βασικές αιτίες βήχα και αποτελεί βασικό βήμα στη διερεύνηση ενώ η  αξονική τομογραφία δεν θεωρείται πάντα απαραίτητη. Είναι όμως αναγκαία εάν έχουμε κάτι παθολογικό στην ακτινογραφία ή όταν υποψιαζόμαστε διάμεσο νόσημα, βρογχεκτασίες ή κακοήθεια.

Ένα άλλο χρήσιμο εργαλείο είναι η σπιρομέτρηση που βοηθά στην εντόπιση απόφραξης των αεραγωγών και στη διάκριση βρογχικού άσθματος και Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ). Εάν υπάρχει έντονη υποψία για αυξημένη βρογχική υπεραντιδραστικότητα που δεν έγινε εμφανής στη σπιρομέτρηση, ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί σε τεστ πρόκλησης με ειδικό φάρμακο (μεταχολίνη ή ισταμίνη).

«Η βρογχοσκόπηση μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση ή και θεραπεία σε περιπτώσεις που υπάρχει υποψία για εισρόφηση ξένου σώματος ή κακοήθειας. Έχει όμως κεντρικό ρόλο στη διάγνωση και άλλων παθήσεων όπως οι διάμεσες πνευμονοπάθειες, οι λοιμώξεις και η σαρκοείδωση που επίσης μπορούν να προκαλέσουν χρόνιο βήχα», τονίζει ο ειδικός ιατρός.

Σημαντικό βήμα είναι και η Ωτορινολαρυγγολογική εξέταση ώστε να αποκλειστούν παθήσεις του ανώτερου αναπνευστικού που μπορεί να εκδηλωθούν με χρόνιο βήχα ή και να εντοπιστούν καταστάσεις όπως η οπισθορρινική καταρροή ή η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.

Θεραπεία

Σε ασθενείς που ο βήχας φαίνεται να εμφανίζει ασθματικά στοιχεία συνιστάται η χρήση για 2-4 εβδομάδες εισπνεόμενων φαρμάκων (κορτικοειδή, μόνα ή σε συνδυασμό με βρογχοδιασταλτικά). Τα αντιόξινα φάρμακα φαίνεται να ωφελούν τους ασθενείς με συμπτώματα ή ευρήματα γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης. Τα αντιβιοτικά αποτελούν λύση μόνο σε περίπτωση που εντοπιστεί ειδική φλεγμονή (πχ φυματίωση) ή επιμόλυνση βρογχεκτασιών από συγκεκριμένα μικρόβια. Σε χρόνιο βήχα που δεν ανταποκρίνεται στην αγωγή τα νευροτροποιητικά φάρμακα βοηθούν στο να μειώσουν την ένταση του βήχα και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής.